Chapter 3

Wiem, że miał być we wtorek-środę, ale jest dzisiaj, bo odwołali nam wycieczkę.

-Cześć piękna – szepnął Stan, opierając ręce o moją pupę a drugą ręką odgarniając moje włosy. Zajęczałam, ponieważ jego gorący oddech czułam w dół mojej szyi, jego zwilżone wargi składały pocałunki na moim ciele. Jego ręka, którą położył wcześniej na moje pośladki, przeniósł w stronę frontu i zaczął bawić się moją bielizną.

-Moja – to było wszystko co powiedział. Popatrzyłam w górę, ale nie dostrzegłam twarzy Stan'a. Zobaczyłam twarz Harry'ego. Wpatrywał się we mnie i wzrokiem zjeżdżam w dół mojego ciała powoli ściągając moją bieliznę. Byłam przemarznięta strachem. - Moja – szepnął ponownie

*Pik, pik, pik, pik*

Zwlekłam się z łóżka. „To był tylko sen” - powiedziałam do siebie. Ulga spłynęła po moim ciele.

Wszystko o czym teraz myślałam, to Harry. Jego twarz zastępująca Stan'a, jego ręce błądzące po moim ciele i słowo które ciągle powtarzał „Moja”. Wyrzuciłam myśli z mojej głowy kiedy usłyszałam jak mama krzyczała z dolnego piętra.

-Drew, pośpiesz się! Spóźnisz się do szkoły! - ugh, szkoła. Dlaczego?

Podeszłam do lustra aby zbadać swoje ciało; wszędzie były stłuczenia po wczorajszym „wypadku”.

Głęboko niebieskie i fioletowe siniaki pokryły moje uda, pupę, klatkę piersiową, brzuch i nadgarstki.

Moja szyja była pokryta malinkami, które były bardzo widoczne ze względu na to, że Stan mocno ssał moją skórę. Moje ciało z każdym centymetrem było coraz bardziej okropne. W ciągu kilku dni życia w Holmes Chapel, moje życie zmieniło się w gówno. Mamy właściwie nigdy nie było w domu, moi przyjaciele pewnie nie będą ze mną rozmawiali ze względu na to co Harry zrobił w sali na lunch, prawie zostałam zgwałcona i zobaczyłam że ktoś leży w kałuży krwi bliski śmierci. Dlaczego akurat mnie uczepił się ten pech? Harry, jego ekipa, to wszystko to jeden wielki kłopot.

Dobrze rozważając był tu mój drugi dzień; nie oczekiwałam spaceru po parku.

Zeszłam na piętro na którym widniała tablica zajęć. 1 lekcja - wf. Kurde. Jaja sobie robią? Gdybym rozebrała się na kostium do ćwiczeń byłabym narażona na to, że wszyscy zobaczyliby moje siniaki i stłuczenia. Udałam się w stronę szatni i niezdarnie wpadłam na kogoś. Popatrzyłam w górę. Odnalazłam wzrokiem twarz chłopaka. Chciałam ominąć go, ale ten złapał natychmiast moje nadgarstki i pociągnął mnie ku swojego ciała.

-Drew – powiedział i wypuścił powietrze z płuc, poczułam na sobie jego spojrzenie

-Harry – wymruczałam nie chcąc patrzeć w jego oczy. Wczoraj wieczorem jego oczy były zimne. Pełne wściekłości, nienawiści, gniewu, żalu i niepokoju to właśnie mnie przerażało.

-Drew, popatrz na mnie – powiedział kategorycznie

-Harry, muszę iść – wyszeptałam uważając podłogę za bardzo interesującą.

-Proszę – słyszałam w jego głosie coś szczególnego; tak jakby błagał mnie, żebym popatrzyła na niego. Po naszej walce wczoraj nie mogłam zdobyć się na odwagę, żeby patrzyć mu w oczy.

-J-ja nie mogę. Proszę, po prostu mnie wypuść – Harry poluzował uścisk i wypuścił mnie, ruszyłam pośpiesznie do szatni i znów na kogoś wpadłam. To ten chłopak w blond włosach, Niall chyba. Miał tatuaże i piercing, choć tak właściwie, wszyscy mieli. Przesunął się na bok i pozwolił mi przejść.

Ruszyłam dalej do szatni mając nadzieję, że nikt nie zauważy tych wszystkich siniaków na moim ciele.

Kiedy tylko weszłam do szatni, natychmiast udałam się do toalety aby napisać sobie zwolnienie z lekcji wychowania fizycznego. Nie chciałam widzieć ludzi dramatyzujących nad moimi uszkodzeniami w ciele. Wyszłam z toalety ze sfałszowanym podpisem mojej mamy i podałam kartkę nauczycielowi, który powiedział, że mogę usiąść na ławce. Przyglądałam się bacznie reszcie ćwiczących osób. Ponownie podszedł do mnie nauczyciel i poinformował mnie, że mogę gdzieś iśc z tego powodu, że mam zwolnienie. Usiadłam na końcu sali i zatracałam się w myślach.

Nie zdałam sobie sprawy, że ktoś usiadł obok mnie do czasu kiedy usłyszałam kasłanie. To przestraszyło mnie lekko co spowodowało śmiech osoby obok. Obróciłam się i zobaczyłam El obok siebie.

-Hej – powiedziała

-Cześć – odpowiedziałam

-Nie mogę uwierzyć, że Harry ci to zrobił – powiedziała ze zdziwieniem. Czekaj, czy ona wie co stało się zeszłej nocy? W alei? Jak się dowiedziała? Kto mógł jej to powiedzieć? - wczoraj na sali lunchu. Ludzie boją się teraz podejść do ciebie, tylko ze względu na Harry'ego. - westchnęła

Więc ona nie wie? Nie chcę by ktokolwiek się o tym dowiedział. Chcę jak najszybciej o tym zapomnieć.

-Tsaa. - zaczęłam – Teraz nawet nie będę miała żadnych przyjaciół przez tego palanta, nawet go nie znam a już spieprzył moje życie – El przyciszała cichy śmiech

-Masz mnie i Dani. Jesteśmy tu dla ciebie, Liam też oczywiście. Noe i Josh też będą wokół, więc nie jesteś sama – szturchnęła mnie lekko łokciem a ja zachichotałam

-Dziękuję El. Dlaczego jesteś dla mnie taka miła? - zapytałam

-Znasz tę dziewczynę w fioletowych włosach, Perrie? - przesłuchała

-Uh, tak, nie znam jej ale słyszałam coś.

-Dobrze, więc ja Dani i ona byłyśmy najlepszymi przyjaciółmi. Tak było dopóki nie wpadła w oko Zaynowi. Odciągnął ją w ogóle od świata, wciągnął w narkotyki, alkohol, gangi i papierosy. Później zafarbowała włosy na fioletowo, zmieniła styl, ciuchy, nawet wyprowadziła się z domu swoich rodziców. Teraz mieszka z Zayn'em w tej biedniejszej części Holmes Chapel. On zrujnował jej życie; nie chcę, żeby tobie przydarzyło się to samo – na końcu jej głos pękł. Wyciągnęłam ręce żeby ją przytulić, jakoś podziękować za jej obecność. „Więc to naprawdę wydarzy się mi?” - pomyślałam. Nie chcę! Nie pozwolę komuś rządzić moim życiem! Nienawidzę Harry'ego. On przynosi same kłopoty. Nie chcę go w moim życiu.

-Ja po prostu nie mogę zrozumieć, dlaczego jest taki uporczywy – powiedziałam do El – myśli, że może mieć każdą jedną dziwkę, którą będzie mógł rżnąć. Dlaczego sobie po prostu nie odpuści? - zapytałam El, ale także siebie

-Ponieważ, Drew. On lubi twoją niewinność  

Rozdziały będą pojawiać się codziennie :)