Chapter 32

Drew's pov

Byłam z Harrym w samochodzie. Miejsce w którym miałam nowo zrobiony tatuaż nadal mnie bolało ale próbowałam to zignorować. Popatrzyłam wokół. Droga nie wskazywała na tę która udaje się w stronę domu Harry'ego.

-Gdzie jedziemy? - zapytałam

-Zabieram cię z powrotem do domu. Nie chcę, żeby twoja mama nienawidziła mnie jeszcze bardziej – zaśmiał się

-Jeśli to w ogóle możliwe – podniosłam kąciki ust patrząc na chłopaka. Wyciągnął swoją rękę do mnie i chwycił moją dłoń całując lekko knykcie.

-Staram się być dobrym chłopakiem – wymruczał patrząc na mnie i wracając wzrokiem na jezdnie.

-Pewnie – drażniłam się z nim. Na jego twarzy pojawił się grymas, jakby zabolały go moje słowa, ale wiem kiedy robił sobie ze mnie jaja a kiedy nie.

Kiedy dotarliśmy do mojego domu, Harry wysiadł pierwszy aby otworzyć drzwi z mojej strony. Wyciągnęłam rękę a ten chwycił ją ciągnąc do siebie. Zamknął za mnie metalową powłokę przypierając swoim ciałem o moje.

-Harryyyy – chciałam aby odsunął się ode mnie. Nie miałam ochoty na dziwne spojrzenia sąsiadów gdyby widzieli nas razem. Jego klatka mocno spoczywała na mojej gdy całował moją szyję. Chyba lubił to robić.

-Dreeew – o, i kto się teraz przedrzeźnia? Naśladował moje słowa co było całkiem słodkie. Pocałował gwałtownie moje usta na co się trochę zdziwiłam. - Jest i twoja mama – odetchnął z precyzją, patrząc w bok – Muszę iść kochanie, do zobaczenia – pocałował mój policzek i odszedł ode mnie, szybkim krokiem podchodząc do miejsca kierowcy, odeszłam od drzwi i podeszłam do mamy która stała w progu domu. Usłyszałam pisk opon z samochodu Harry'ego. Popatrzyłam na matkę, która nie miała wesołego wyrazu twarzy.

-Dzwonili do mnie ze szkoły i powiedzieli, że cię w niej było. Mam rozumieć, że ON był tego przyczyną? - patrzyła na mnie zdenerwowana

-Byliśmy po pros...

-Wejdź do środka – rozkazała. Zrobiłam tak jak chciała. Weszłam do korytarza a matka zamknęła drzwi dokańczając rozmowę.

-Nie mogę uwierzyć, że opuszczasz szkołę dla niego. Miałaś doskonałą frekwencję, znakomite oceny i poparcie od nauczycieli. Teraz nie chodzisz do szkoły, twoje stopnie spadają. Zamieniłaś wszystko co dobre na złe. Wszystko przez niego. On jest nikim, Drew! - jej głos się podniósł przez co zaczęła mówić głośniej.

-Nie waż się go tak nazywać – wysyczałam przez zaciśnięte zęby.

-Dlaczego? On właśnie tym jest. Jest niebezpieczny. Nie chcę żebyś spotykała się z kimś takim. Mówiłam ci o tym wcześniej a ty mnie nie słuchałaś, zignorowałaś moje słowa. On idzie donikąd ze swoim życiem, Drew. Nie mogę pozwolić, żebyś spadła na jego poziom! - popatrzyła prosto w moje oczy.

-Nic o nim nie wiesz! - krzyknęłam jej w twarz

-Nie waż się mówić do mnie tym tonem! - odkrzyknęła z tym swoim formalnym tonem.

-Pieprzyć to! Kończę z tobą i twoim gównem! - krzyknęłam przepychając ją i ruszając na górę do swojego pokoju.

W pośpiechu spakowałam kilka swoich rzeczy do torby i zbiegłam z powrotem na dół mijając matkę stojącą jeszcze w szoku przy drzwiach kuchennych.

-Może jak przestaniesz być taką szowinistyczną suką, to wrócę – krzyknęłam wybiegając z domu trzaskając drzwiami. Może przegięłam, ale nie żałuję. Moja matka zawsze wybiera mi życie a teraz chcę je sobie wybrać sama.

Idąc przez ulice Holmes Chapel dotarłam na nieznane miejsce. Popatrzyłam na zegarek. Wskazywał godzinę 8:20. Był już wieczór więc powoli się ściemniało. Nie miałam pojęcia gdzie jestem więc wyciągnęłam telefon, żeby zadzwonić do El. Odebrała po czwartym sygnale.

-Heyyy – krzyknęła zadowolona – Gdzie byłaś dzisiaj?

-Byłam z Harrym – odpowiedziałam i usłyszałam chichot El. Myślałam, że go nie lubi...

-Wyglądacie razem całkiem uroczo, ale shhh. Nie mów nikomu, że to powiedziałam – zaśmiała się

-Uhm, El. Mogłabym cię o coś prosić? - zapytałam nieśmiało

-Pewnie – dosłownie czułam jak się uśmiecha

-Razem z moją mamą... um... mieliśmy sprzeczkę, raczej dużą kłótnie. Potrzebuję noclegu. Mogę zatrzymać się u ciebie na jakiś czas? - zapytałam zaciskając usta i zamykając oczy z nadzieją, że się zgodzi.

-Oczywiście. Imprezaa – śpiewała do telefonu

-I jeszcze mam inną prośbę. Mogłabyś przyjechać po mnie? Bo wiesz... chyba się zgubiłam - zachichotałam

-Ty idiotko, jasne, że przyjadę. Gdzie jesteś? - zapytała

-Jestem w pobliżu... - rozglądnęłam się wkoło aby zobaczyć napis widniejący na pobliskim barze. - „Black Fox” Chyba tak tam pisze – odpowiedziałam kiedy niebo nagle stało się ciemniejsze.

-Drew, jesteś po złej stronie miasta. Nie powinno cię tam być. Tam jest niebezpiecznie, zwłaszcza nocą – powiedziała zaniepokojona. Co do chuja?

-Cholera. Co mam teraz zrobić? - pytałam w panice

-Zadzwoń do Harry'ego. Teraz! - powiedziała pilnie

-Dobra. Pa El – pożegnałam się z nią. Rozglądnęłam się wokół ale nikogo nie było. Wybrałam numer chłopaka i czekałam aż odbierze.

-Drew? - zapytał

-Harry, potrzebuję two...- ktoś pojawił się znienacka tuż za mną wyrywając urządzenie z ręki i rozwalając je o chodnik. Odwróciłam się i zobaczyłam jego twarz.

-Witam piękna. Dawno się nie widzieliśmy – uśmiechnął się do mnie. Stan. Stał przede mną trzymając moje nadgarstki. Popatrzyłam za jego ramię. Kilka napakowanych ciał dołączyło do niego.

-S..stan – wyjęczałam. Odsunęłam się od niego, ale wpadłam na kogoś. Byłam otoczona dosłownie z każdej strony. Boże, dlaczego?

-Ciiii – przyłożył palca do moich ust. Byłam zbyt przerażona aby zrobić cokolwiek.

-Co chcesz ode mnie? - moje oczy wypełniły się łzami gotowe do spłynięcia po całej długości mojej twarzy.

-Chcemy dotrzeć do Harry'ego dzięki tobie. Widzisz, piękna, Harry dostał się na szczyt kiedy pobił mnie w alei. Dobrze wiesz kiedy. Ludzie zaczęli kwestionować mój autorytet i traktować mnie obojętnie. Wiemy, że ty jesteś, jakby to powiedzieć, cenna dla Styles'a. Zabijając rzecz która jest najważniejsza w jego życiu uderzy w jego najczulszy punkt, punkt który zaboli - Uśmiechnął się cwaniacko chwytając mój podbródek, podnosząc go do góry.

-Zamierzasz mnie, z..zabić? - zapytałam jąkając się. Łzy spłynęły po moich policzkach. Zdjął rękę z mojego podbródka i obiema ramionami objął moją talię tak abym nie uciekała. Nawet nie miałabym gdzie.

-Nie do końca. Widzisz... mamy zamiar pobić cię do tego stopnia, że nie będziesz miała sił aby się ruszyć i będziesz na skraju śmierci, wtedy zostawimy cię na ulicy. Wtedy zadzwonimy do twojego chłopaka i powiemy gdzie jesteś. Zawiadomimy również policję. Kiedy będziesz umierać już powolną i bolesną śmiercią w ramionach swojego ukochanego, przyjedzie policja i zobaczy, że Harry Styles z koszmarną przeszłością zabił cię – po raz kolejny uśmiechnął się do mnie a w jego oczach pojawił się błysk.

-Jesteś potworem – splunęłam

-Schlebianie i tak ci nie pomoże, kochanie – chwycił dwoma palcami moje policzki ściskając je mocno – Może zanim będziemy próbować cię zabić, sprawię ci przyjemność moim ciałem? - warknął kiedy jego oczy stały się czarne

-Harry... - wyszeptałam naprawdę cicho. Chciałam żeby tu był. Potrzebowałam go w tym momencie najbardziej, ale nie miałam szans uciec, Harry nawet nie wie gdzie jestem, z kim i w jakich okolicznościach.

-Harry tym razem ci nie pomoże – wypluł uderzając mnie w twarz.

Harry's pov

Rozmawiałem z chłopakami kiedy nagle mój telefon zaczął dzwonić. Na wyświetlaczu pojawił się napis „Drew”. Odebrałem szybko.

-Drew? - zapytałem zdezorientowany. Po co do mnie dzwoniła?

-Harry, potrzebuję two... - usłyszałem z drugiej strony kiedy lina została przerwana.

-Drew? - wysyczałem do telefonu

-Coś się stało? - zapytał mnie Lou.

-Drew dzwoniła do mnie, ale przerwało połączenie – powiedziałem z niepokojem

-Cholera – mruknął pod nosem

-Zayn – popatrzyłem na niego – Zadzwoń do Perrie i spytaj jej czy coś wie. Potrzebujemy jeszcze numeru El i Dani. Musimy się dowiedzieć gdzie jest Drew – powiedziałem zdenerwowany. Próbowałem połączyć się z Drew z 7 razy, ale nie było nawet sygnału. Nagle usłyszałem głos Lou.

-Mam numer Eleanor – rzucił i przyłożył swój telefon do ucha. Usłyszałem jak rozmawia.

„El, mogłaby-...”

„Nie obchodzi mnie to”

„Zamknij się i słuchaj”

„Do kurwy nędzy, wiesz gdzie jest Drew? Może być właśnie w kłopotach!”

Przełknął ślinę.

„Dzięki” - wymamrotał odkładając słuchawkę.

-I co? - zapytałem. Moje ręce pociły się a serce waliło jak oszalałe.

-Jest koło Black Fox'a – moje oczy rozszerzyły się na jego słowa. Nie może jej tam być. To miejsce w którym Stan często się pojawia razem z jego ludźmi. Co jeśli ją znalazł? Jeśli robi jej krzywdę? Co jeśli po raz kolejny będzie chciał ją zgwałcić? Kurwa, kurwa, kurwa! Moje pięści automatycznie zaciskają się.

-Wstawajcie kurwa! - krzyknąłem do wszystkich biegnąc szybko do drzwi. Zayn, Lou i Niall poszli również z mną.

Otworzyłem drzwi do swojego samochodu i wsadziłem klucze do stacyjki. Musiałem czekać, aż Zayn wsiądzie do auta, a tu nie było czasu na czekanie.

-Rusz się kurwa! - krzyknąłem. Zayn przyspieszył ruchów i trzasnął za sobą drzwiami. Nacisnąłem pedał gazu najmocniej jak potrafiłem i ruszyłem szybko w kierunku Black Fox'a.

Tym razem nie miałem w planach tylko zranić Stan'a. Byłem gotowy by go zabić.

___________________________________________________________

Next jutro, dziś nie :) 

Jutro zakończenie więc od razu życzę powodzenia w odbieraniu dyplomów.